Poeta, prozaik, krytyk literacki. Urodził się w 1980 r.

Wydał tomy wierszy Mumu humu (Kraków 2006), Parada drezyn (Łódź 2010), Drzazgi i śmiech (Poznań 2010), Tętno (Łódź 2014), Środki doraźne (Poznań 2017), Późne słońce (Lusowo 2023), zbiór krótkich utworów prozatorskich Zabiegi (Poznań 2014) oraz książkę krytycznoliteracką Płynne przejścia (Mikołów 2011). Publikował m.in. w „Przekroju”, „Gazecie Wyborczej”, „Rzeczpospolitej”, „Newsweeku”, „Tygodniku Powszechnym” i „Twórczości”. Laureat Nagrody im. Adama Włodka (2016). Nominowany do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy (2024) i dwukrotnie do Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego Orfeusz (2018, 2024). Jego wiersze były tłumaczone na języki angielski, niemiecki, francuski, szwedzki, ukraiński, rosyjski, czeski i słoweński.

W latach 2017–2024 redaktor „Przekroju”; od 2020 r. pełnił w tym czasopiśmie funkcję zastępcy redaktor naczelnej. Należy do Stowarzyszenia Unia Literacka. Jest jurorem ogólnopolskich konkursów poetyckich. Okazjonalnie prowadzi warsztaty literackie i spotkania z innymi autorami. Mieszka w Warszawie.

„TWÓRCZOŚĆ MARCINA ORLIŃSKIEGO, PODPARTA ŚWIETNĄ ZNAJOMOŚCIĄ POLSKIEJ LITERATURY, ŁĄCZY ENERGIĘ MŁODOŚCI Z GŁĘBOKIM NAMYSŁEM FORMALNYM, CO SPRAWIA, ŻE NAWIĄZUJE SIĘ W NIEJ ORYGINALNY DIALOG Z TRADYCJAMI LITERACKIMI”.

„Środki doraźne to piąta już – i jak sądzę, najlepsza – książka poetycka Marcina Orlińskiego (ur. 1980), poety, prozaika, krytyka literackiego, redaktora. Poety, śmiem twierdzić, jednego z najciekawszych i najwybitniejszych w jego generacji”.

„Poszczególne wiersze tworzą ironiczną wyspę – efemeryczną oazę językowego flirtu z tym, co niedoskonałe. Ulotność oraz pozorna niedoskonałość refleksji ważniejsze są w tej przestrzeni od ucieczki w poetyckie metafory czy strumienie świadomości”.

„NIE JEST TO POEZJA APOKALIPTYCZNA. TO MIEJSCAMI IRONICZNA, ALE KOJĄCA, EKOLOGICZNO-BUKOLICZNA GOTOWOŚĆ NA ROZKŁAD ŻYCIA. I POŻYCIA, ROZKŁAD OBRODZI PRZECIEŻ CZYMŚ NOWYM”.

Marcin Orliński

Poeta, prozaik, krytyk literacki. Urodził się w 1980 r.

„TWÓRCZOŚĆ MARCINA ORLIŃSKIEGO, PODPARTA ŚWIETNĄ ZNAJOMOŚCIĄ POLSKIEJ LITERATURY, ŁĄCZY ENERGIĘ MŁODOŚCI Z GŁĘBOKIM NAMYSŁEM FORMALNYM, CO SPRAWIA, ŻE NAWIĄZUJE SIĘ W NIEJ ORYGINALNY DIALOG Z TRADYCJAMI LITERACKIMI”.

„Środki doraźne to piąta już – i jak sądzę, najlepsza – książka poetycka Marcina Orlińskiego (ur. 1980), poety, prozaika, krytyka literackiego, redaktora. Poety, śmiem twierdzić, jednego z najciekawszych i najwybitniejszych w jego generacji”.

„Poszczególne wiersze tworzą ironiczną wyspę – efemeryczną oazę językowego flirtu z tym, co niedoskonałe. Ulotność oraz pozorna niedoskonałość refleksji ważniejsze są w tej przestrzeni od ucieczki w poetyckie metafory czy strumienie świadomości”.

„Poszczególne wiersze tworzą ironiczną wyspę – efemeryczną oazę językowego flirtu z tym, co niedoskonałe. Ulotność oraz pozorna niedoskonałość refleksji ważniejsze są w tej przestrzeni od ucieczki w poetyckie metafory czy strumienie świadomości”.

„NIE JEST TO POEZJA APOKALIPTYCZNA. TO MIEJSCAMI IRONICZNA, ALE KOJĄCA, EKOLOGICZNO-BUKOLICZNA GOTOWOŚĆ NA ROZKŁAD ŻYCIA. I POŻYCIA, ROZKŁAD OBRODZI PRZECIEŻ CZYMŚ NOWYM”.